Marly Jagers woont in een bovenwoning aan de Kasperenstraat. Ze is erg te spreken over haar woning, maar minder over de renovatie.
Bewoonster aan het woord
Marly Jagers, bewoonster
De woning is perfect, maar er zijn veel dingen waar Marly niet blij mee is. “Ik woonde hier al 25 jaar en kreeg geen nieuwe keuken. Hij is nog goed zeiden ze, maar iedereen heeft een nieuwe keuken, behalve ik. En dan de badkamer! Daar vonden ze onverwacht veel asbest. Bij de buurman sloegen ze er vijf tegeltjes meer af en die kreeg wel een compleet nieuwe badkamer. En als ik dan vroeg, is het geld op, dan kreeg ik als reactie: het ziet er nog goed uit. Daar was ik vet mee!” Ze ervaart het als een straf dat ze zuinig met haar woning omgaat. “Ja, ik moet eigenlijk aan die keukenkastjes gaan hangen.”
De zaken waren niet afgestemd
Een andere tegenvaller is de duur van de renovatie. Er is haar verteld dat het acht tot tien dagen zal duren, maar het duurt een paar maanden. “Van 9 oktober tot 28 november. Het was een renovatie van likmevestje, de zaken waren niet goed op elkaar afgestemd. De stellage stond hier al een hele tijd voordat er wat gedaan werd.” Een deel wijt ze aan de wisseling van ploegen, want er waren problemen met de werkmensen. En aan de verschillen in de woningtypen. “De eengezinswoningen waren wel in een week klaar, maar wij waren de eerste duplexwoningen en daar hebben ze zich in verkeken.
Met de aanleg van zonnepanelen vergaten ze de onderburen op de panelen aan te sluiten.”
Er is verteld dat het 10 dagen zou duren maar het duurde een paar maanden.
Jagers geeft toe dat de problemen snel opgelost waren. “Achteraf gezien wel, maar als je daar in die rotzooi zit, zonder verwarming, zonder warm water, zonder gas. Dat je niet kon douchen vond ik het ergste. We kregen een brief dat ze een woning hadden ingericht waar je kon douchen, maar toen ik wilde douchen wist Wiel niet waar ik het over had. De woningvereniging ook niet. Dus ben ik bij vreemde mensen gaan douchen, best wel naar vond ik dat.” Een onleefbare situatie. Zeker wanneer haar woning ook nog eens forse waterschade oploopt. “Ze trokken het dak eraf terwijl het regende; alles werd zeiknat.” Daar krijgt Jagers wel een hogere vergoeding voor. “We kregen uiteindelijk iets meer dan zeshonderd euro. Niet voldoende om de schade te dekken, want ik moest alles nieuw kopen. En als ik dan HEEMwonen belde over andere schade in de badkamer en twee vazen die ze hadden gebroken, dan gooiden ze alles op die onkostenvergoeding.”
Na de stress komt het comfort
“Nu is alles weer als nieuw en mooi ook!”
Jagers heeft niet het gevoel dat er naar haar geluisterd werd. “Wiel, de aannemer van BAM, was altijd heel druk. Dan kwam ik thuis van mijn werk in een huis waar de werkmensen echt een zootje hadden achtergelaten, met alle lampen aan en de deuren wijd open, en wist ik het echt niet meer.” Veel onnodige stress, maar nu het voorbij is kan Jagers weer volop genieten van alle comfort. De jaren van achterstallig onderhoud zijn voorbij. “Mijn raam en deur waren dermate verrot dat ik ooit tegen HEEMwonen zei geen sleutel meer nodig te hebben, ik kon zo naar binnenstappen.” Nu is alles weer als nieuw, en mooi ook. De verwarming is sinds december aan. “Ik hoef de verwarming pas ’s avonds aan te zetten, een uurtje maar en dan heb ik het heerlijk warm. En in de stookkosten, mijn god, daarin heb ik het ook al teruggezien. Ik kreeg over de duizend euro terug. En alle mensen hebben hier geld teruggekregen.” Nu pas gelooft ze dat de huurverhoging zich terugverdient. “Ja, er is ons zo veel beloofd. Eerst zien en dan geloven.”
Het verbaast haar wel dat de corporatie niet eerder heeft gecommuniceerd over de voorgenomen renovatie. Gewoon vertellen dat ze het in één keer goed wilden doen zou veel wrevel bij de bewoners hebben weggenomen. “Op een gegeven moment kregen we wel te horen dat er iets zou gebeuren en toen de modelwoning kwam, toen hadden we wel iets van wauw. En in de modelwoning zelf zag het er ook geweldig uit.”
