Mevrouw Adriana van Holsof woont al haar hele leven in de Le Sage ten Broekstraat. Geboren op nummer 57 en later verhuisd naar nummer 53. Hoewel de renovatie een opwindende happening was – ‘er stonden hier soms wel 150 kijkers voor de deur, tot Japanners aan toe’ – is ze vooral blij met haar ‘nieuwe’ huis.
Bewoonster aan het woord
Voorafgaand aan de renovatie gonsden geruchten dat alles tegen de vlakte zou gaan. ‘Dat geloofde ik niet hoor’. Mevrouw van Holsof had door de vele brieven – ‘een beetje teveel als je het mij vraagt’ – aardig voor ogen wat er ging gebeuren. Vooral de nieuwe gevel sprak aan. ‘Dit proces verliep heel vlot. De gevel kwam in twee helften en werd er zo in een keer opgezet. Er kwamen busladingen kijkers op af!’ Maar ze heeft niet voor alles getekend. ‘Een nieuwe toiletpot hoefde ik niet hoor.’ Bij een blik in de keuken blijkt de inductiekookplaat schuil te gaan onder een bontgeruite theedoek: ‘Ik bestel al mijn maaltijden en bak zelf nog geen ei, dus wat moet ik met zo’n plaat? Ook de pannen staan nog te glimmen in de kast’.
Laagdrempelig contact
Bijeenkomsten zijn niets voor mij maar ik wist dat ik Tiwos altijd kon bereiken
Tijdens de renovatie sliep mevrouw thuis, de proefwoning gebruikte ze alleen voor het toilet. ‘Het was goed dat de logeermogelijkheid bestond – en een volgende keer maak ik er wel gebruik van, al die werklui over de vloer vond ik achteraf niks – maar ik bleef liever thuis. Ik ben sowieso graag op mezelf.’ Dit was ook de reden dat ze geen bijeenkomsten heeft bezocht.
Maar het laagdrempelige contact heeft ze als prettig ervaren: ‘Ik wist dat ik Tiwos altijd kon bereiken. Mart en een bebrilde man wiens naam me is ontschoten, namen uitgebreid de tijd en dachten mee.’ Ze wijst op haar heup: ‘Ik was helemaal beurs van de punt van het nieuwe aanrechtblad. Die werd direct voor me afgezaagd. En Mart checkte hoogstpersoonlijk de ketel op mijn zolder waar ik zelf niet op durf.’
Ongemakken
Maar de verbouwing zorgde ook voor onrust en gebrek aan privacy. ‘Ik kon alles aan ze vragen en al die werklui in de straat had ook iets gezelligs, maar ze liepen doorlopend in en uit. Zo kwamen de planken voor de steiger naar binnen terwijl ik nietsvermoedend zat te lunchen. ‘ Met de opengebroken straat had ze minder problemen. ‘Tja, als je renoveert, heb je rotzooi. Mijn tuin stond vol bouwmaterialen, maar dat zijn ze netjes komen vragen.’ In de buurt werd wel gemopperd. ‘Een aantal buren is het niet eens met de vergoeding.
Ik wil geen trammelant maken, maar ook ik heb meer uitgegeven dan verwacht, al moet ik eerlijk zeggen dat dit ook kwam omdat ik besloot direct wat andere dingen in huis aan te pakken. En omdat er in de nieuwe gevel niet geboord mocht worden heb ik mijn relatief nieuwe elektrische luifels moeten vervangen. Zonde. Bovendien zou de totale renovatie 11 dagen duren, nou iedereen is nog bezig met onderhoud.’
Ik wil zelf geen trammelant maken, maar een aantal buren is het niet eens met de vergoeding.
Ruimtelijk gevoel
Dat het Nul op de Meter project werkt, gelooft ze wel: ‘Ik heb geen internet, maar de corporatie komt de energie-opbrengsten en -uitgaven elke maand persoonlijk checken.’ Ze is vooral blij met haar nieuwe huis. ‘Vroeger kon het bloedheet worden, deze zomer was het heerlijk fris. Ook is het huis sneller op temperatuur en door de dubbele beglazing hoor ik de auto’s buiten niet meer. Een kennis zei: ‘Het lijkt wel of je groter bent gaan wonen.’
Een kennis zei: ‘Het lijkt wel of je groter bent gaan wonen.’ Zo voelt het ook.
Zo voelt het ook. En ik ben binnenshuis gestopt met roken. Zulke mooie witte muren ga ik toch niet weer bruin maken?! En ik wil zelf ook nog wel een paar jaar mee!’
