Meneer en mevrouw Berndsen leggen nog de laatste hand aan kleine klusjes in hun woning. Even ploffen ze op de bank neer om te praten over de renovatie. “Het was absoluut nodig dat er wat aan de woningen gebeurde. Al jaren. Er zaten gaten in de kozijn… er was van alles mis. Het is een hele tijd van een particulier geweest en sinds de woonstichting het overgenomen heeft is er al eerder een keer een voorstel gedaan voor een renovatie, maar die ging niet door. Nu is het dan eindelijk zover.”, vertelt Tilly.
Op de vraag hoe lang het geduurd heeft antwoordt ze “Veel te lang! April zijn ze gestart en het zou voor de bouwvak klaar zijn en je ziet het; het is nog niet klaar.” Inmiddels is het oktober en vaklui werken aan de buitenkant van de woning hard om het project af te maken. Hoe komt het dat het zo uit is gelopen? “Ik denk dat er door de woningbouw te weinig onderzoek is gedaan. Iedereen weet dat er in oude gebouwen asbest zit. Tijdens de werkzaamheden werd het gevonden en daardoor werden de werkzaamheden een paar keer stilgelegd.”
En wat is er veranderd in de woning? “Alle kozijnen zijn vernieuwd, het toilet is veranderd en de douche is verbeterd. Alhoewel, onze douche was al goed. De mensen hebben een nieuwe keuken gekregen. Wij hebben daar niet voor gekozen, omdat wij zelf een mooie keuken hadden. Die moest er wel uit, omdat leidingen vervangen werden. Maar daarna hebben ze hem er weer netjes ingezet. Alles is nieuw in principe.” Dat is alles nieuw is, daar merken ze niet zoveel van. “Het ziet er veel mooier uit, dat wel!
“Wat veranderd is, is dat we het raam niet meer open hoeven te zetten. Want de oude lucht wordt er nu uitgehaald en er circuleert verse lucht naar binnen. Je merkt dat er een frissere lucht in het huis is. Maar dat komt ook omdat we niet meer roken sinds de renovatie”, lacht Tillie.
Niet in bewoonde staat renoveren
“Bij zo’n soort renovatie moeten ze de mensen uit de huizen halen”, vindt Tilly. “Het is echt niet te doen. Wij zijn drie maanden in een wisselwoning geweest. Sommige mensen zitten al een half jaar in de rommel. Zonder balkon en de ramen mogen niet open. Daar is de woonstichting echt de fout mee in gegaan. En ook voor de werklui is het lastig. Ze moeten altijd rekening houden met dat er nog mensen in wonen. Ik vind het onverantwoord.
“De compensatie die SSW geeft vind ik te laag. We zitten nu al veel langer in de rotzooi, maar we betalen wel gewoon onze hele huur. Terwijl we veel minder gebruik kunnen maken van onze woning. Ik ben al een half jaar niet in m’n tuin geweest, omdat het gewoon niet ging. Daar had de woonstichting veel meer aandacht voor moeten hebben.”